17.12.2011

Nöqtəli etiraf

Küçük İskəndər: “Amma ben bir gün soyunursam, tüm tarihim çıplak kalacak”. 

Ona görə də özüm haqda ordan-burdan, az-maz, ölçüsündə, qədərində.. 


       1) Mənə yaxşı pul versələr, bütün potensialımı ortaya qoyaram. Hələ ki, burda "təkər qaraldıram". 





      2) Ramin Hacılı məni “Alma” qəzetinə aparmasaydı, orada az-çox imzam tanınmasaydı, bu gün kənardan yəqin ki, bu qədər iş təklifi almazdım.

 3) “Alma” qəzetini Turxan Qarışqa və Samirə Nəcəf`ə görə alırdım. Məhz ikisinin yazılarını qəzetdən kəsib - albomum vardı, ora yapışdırırdım. Bir gün o albomu üzə çıxaracam. =) Turxanla Samirəni isə indi bu birləşdirir:
                                         




      4) “Dalğa”nın kreativ aksiyaları üçün darıxmışam. 




   5) Son iki ilə qədər insanlarla öz aramda elə bir sərhəd qoymuşdum ki, mənə Nöqtə xanım deyirdilər. Hərdən bu cür sərhədlər üçün burnumun ucu göynəyir. 

    6) 10 il əvvələ kimi sabun yeyirdim. Valideynlərim məni ənənəvi “üsulla” başa saldı. İndi çiy dolmaya keçmişəm. Çiy kələm də qarnı açır. Sınamışam.

    7) II sinifdə oxuyanda anamın batareyası qurtaran qızıl saatının xarab olduğunu düşünürdüm. 8 martda onu “təmir edib”, üstündən kamaz keçmiş vəziyyətdə kravatın altına atan və bunu bacımın elədiyini deyən MƏNƏM. 

  8) Yemək bişirə bilmirəm. Məktəb illərimdə bir orduya çatacaq düyünü qaynadıb, xiyarı soğanla qızardırdım. Sonra onları qarışdırırdım. Dadanda mənə elə gəlirdi ki, yemək alınmayıb. Özümü sındırmayıb bir boşqab yeyirdim. Amma hər dəfəsində qazandolu yeməyi kloka yığıb stenkanın dalında gizlədirdim. İyi evi basanda, anam tapırdı. Zamanla anladım ki, mətbəx mənlik deyil. 

  9) Yeniliyə açığam, tərbiyəsizliyə isə qarşı isə radikal konservativəm. Bu günə qədər mənəvi olaraq qazandığım hər bir dəyəri markezkimilərinə borcluyam. Əksər yeni nəşrlərsə “inqilab”a yaxın getmir, sadəcə “əyləndirir”. 

  10) Yaşıl olan hər şeyə qarşı sonsuz tolerantlığım var. 

 11) Rusdilli oğlanın "nətəəər ee. olammaaz!" deməsindən ötrü ölürəm. 

   12) Hal-hazırda, həyatımda çox şey sual altındadır. Elə nöqtə də. 

  13) Uğurlu qadının əri olmaq, necədir bilmirəm. Bax, uğurlu kişinin xanımı olmaq tamam başqa zövqdür. 

  14) Hiss edirəm ki, son aylarda barıtımı çox eləmişəm. Hər kəsin həddini bilməsi heç kimə ziyan vurmaz. Əksinə, xeyri dəyər. 

  15) Bədbəxtlik də orasındadır ki, məndə enerji daşır-tökülür, amma doğru yerə yönəltməyi hələ də öyrənə bilməmişəm.

  16) İstənilən siyasətçi ilə, siyasətçi olmağa cəhd edən və ya bunu ağlının ucundan keçirən insanla istənilən mövzuda söhbət aparanda, sən onun üçün "bişirdiyi" seçicisən. Mən də bir dəfə bu tələyə düşmüşəm. 

   17) 1 bakal piyvə məni aşırtsa da, 4 stəkan araq heç nə edə bilmir. 

   18) Yenidən yazmağa başlayanda ətrafımda olan hər kəsi və yaşanan hər şeyi xammal, ya da laboratoriya "siçanı" kimi görürdüm. Ki indi də elədir. 

  19) Dərdli kişi (özünü yazıq yerinə qoyan yox!) bir başqa dərindi, bir başqa gözəldi, cəlbedicidi niyəsə. 

  20) Ütülü paltar geyinə bilmirəm. Heyf deyil, paltar qırış-qırış olsun. Ütülü paltar geyinən oğlanlara da pis baxıram. 

   21) Bizdə istər 100 sistem dəyişsin, 100 adam gəlib başımızdan keçsin, gələn hər kəs öz "ətrafını" qabağa çəkəcək. Mən elə edəcəm, ən azı. Etməsəm, üzümə tüpürərlər. 

 22) İlk dəfə saqqız yerinə, köhnə radioların dördbucaqlı batareyaları olurdu ha, bax, onu çeynəməyə cəhd etmişəm. 

  23) İçib dava salan kişidənsə, içib yatan kişi yaxşıdı.

 24) Şparqalkanı imtahan vərəqəsinin arasında unudub nəzarətçiyə vermək kimi bir hal var haaa. Bax, o vəziyyət başıma gəlib. Dəhşətdi. Getsin, gəlməsin bir də :/ 

  25) Liftdə 9-u basıb 1-ə düşmək, 5-i basıb 8 -ə qalmaq – darıxmışam belə şey üçün. 

  26) Ağlıma gətirməzdim ki, nə vaxtsa dostlarıma "üzr istəyirəm", "xahiş edirəm", "zəhmət olmasa", "çox sağ ol" və bunlar kimi neçə-neçə "sərhədli" sözlərlə müraciət edəcəm. "Dostlar arasında bunlar olmamalıdır,axı", deyərdim. amma olurmuş. 

  27) "Hər şey"dən və "hamı"dan çox olanda, zibili çıxır. 

   28) Arzularımı da yorğanıma görə uzadıram. 

   29) Şorgözlük ciddi-ciddi hobbimə çevrilir. 

 30) Ağır - ciddi - sanballı- xasiyyəti tünd olan oğlanlardan xoşum gəlir :D 

  31) Bakı Slavyan Universitetinin qadınlardan ibarət yığma komandasında top rəqibdən out`a çıxdığı halda, onun dalınca qaçıb anidən divara girdim. Bu giriş futboldan çıxışıma səbəb oldu. 

  32) Şahruk Khanın dəlisiydim ki, indi də dəlisiyəm. Hesabını itirmişəm, neçə posteri, kasseti, mahnısı, şəkilləri var məndə. 

   33) Uzun müddət dərsə atamın corablarını geyinib getmişəm. Onun dəsmalları ilə burnumu silmişəm, onun ətirlərini vurmuşam. 

   34) Üzüyumşağam, nə qədər əclaf olur-olsun, heç kimə nifrət edə bilmirəm. Ən pis halda, o insana yazığım gələ bilər. Ona görə də kim istəsə, təpəmdə otura bilər. 

  35) Dostlarıma qarşı olan qısqanclığım sevgilimə qarşı olmaz yəqin. Onları paylaşmağı sevmirəm. 

   36) Acı bibərlə çay içməyi sevirəm. 

  37) “Kitab yazsam, kim oxuyar?” sualını tez-tez özümə verirəm. 


 38) Bu etirafı isə mənim yerimə çoxhörmətli, ümumrespublika şöhrətli xanım edəcək:


  39) O gün metroda stiker yapışdıranda, gözlərim yaşardı. Vətəndaş mövqeyindən nə qədər aralı düşmüşəmmiş. N!DA sağ olsun!
   40) 40 müqəddəs rəqəmdi. Ona görə də belə çox gülməli bir etirafla tamamlayım: Əbu Bəkr bağlanmazdan əvvəl, cümələri Qamətə qulaq asmağa gedirdim.

         



 P.S. Bu yaxınlarda, tədbirlərdən birində yaxşı mənada “bərkgedən” xanım, zalda yaxşı mənada “bərkgedənlər” deyil də, ictimai sektora yeni qoşulanları görüb: “Bu nədi, qıjılar yığışıb ki bura!” deməsini eşitdim. Nifrət edə bilmədiyim üçün, bir vaxt hörmət etdiyim bu xanıma indi yazığım gəlir. Qınından çıxıb qınını bəyənməmək bünövrəsi olmayıb, göydə asılı qalan 10-cu mərtəbə kimidir. Bu isə fantastikadır. Fantastika isə bir yerə qədər maraqlı olur. Sonra ürək bulandırır.

08.12.2011

Blogger Azər Aydın`a verdiyim müsahibə


“aydın düşüncə”
Qərara gəldim ki, heç olmasa həftədə bir dəfə ictimai sektorunda aktiv olan əjdahaları tam fərqli bir baxış bucağı altında sizlərə təqdim edəm.
İLk qonağım atom nöqtəsi funksiyasını daşıyan NƏRMİN NÖQTƏ-dir :)
Qısaca olaraq format haqqında məlumat verim. Beləki, mən hər həftə müxtəlif, ancaq mahiyyət baxımından bənzər olan suallar toplayaraq , ictimai sektorda fəal olan vətəndaşlarımıza ünvanlayacağam.
Ümid edirəm ki, sizə də maraqlı olar :)
1.     Siz kim idiniz və kim oldunuz?
 - Döl idim, insan oldum. Nəbiyeva  idim, Nöqtə oldum.  Nə bilim. Barama idim, ipəkqurdu oldum.  Bir sözlə, gizlindən aşkara doğru :))

2.     Kariyeranızda hədəfiniz nədir?
-İxtisasım jurnalistikadır. Az-çox nəsə yazıb-pozuram. Ən çoxu nələrisə, kimlərisə dəyişməyə, ən azı - nələrisə və ya kimlərisə olduğu kimi göstərməyə çalışıram. Əsas hədəfim tələbə auditoriyasına girməkdir. Sizə bir şey danışım. 11-ci sinifə - peşə seçiminə qədər evdə əmin idilər ki, ibtidai sinif müəlliməsi, ya da coğrafiya müəlliməsi olacam. Demək olar ki, 10-cu sinifə qədər dərslərimi aboylarımızın köməyi ilə öyrənirdim. Rombvari naxışları vardı aboyların. Hər bir xanasına bir sinif yoldaşımın adını yazmışdım. Dərsi öyrənəndə, hansısa hissəsini danışmaq və ya təkrarlamaq lazım idisə, bir-bir xanadakı şagirdlərimi xəyalən ayağa qaldırırdım. Danışırdılar, daha doğrusu, onların yerinə mən danışırdım. Səhv edəndə, azı, 2 dəfə təkrar danışmaq şansı verirdim. Dərs beynimə girməyəndə də, xanadakıları xətkeşlə döyürdüm. Anam deyirdi ki, qızın başı xarabdı. Xəyali şagirdlərimi divarın küncünə qoyan vaxtlarım da olurdu. Jurnalım vardı, 15 uşağın adına yazdığım imla dəftərlərim də vardı. Belə..
       10-cu sinifdə oxuyanda tez-tez 5-6-7-ci sinifləri əvəzləməyə gedirdim. Dərs deməkdən, öyrətməkdən zövq alırdım. Səbrli olmaqdan, sona qədər dinləməkdən zövq alırdım. Əsası, uşaqların mənə “Nərmin məəəəlliməəə” deməyi nəyə desəniz, dəyərdi. Bir məsələni qoyub, o birisinə keçirəm. Deməli, Həmayil adında ibtidai sinif müəlliməm var idi. Çox balaca idim, boyum lövhəyə çatmırdı. O biri uşaqların yanında pərt olurdum. O ki, məni qucağına alıb qaldırdı haa yuxarı, bax, onda anladım ki, mən müəllim olmalıyam. İnsan ilk dəfə düşəndə, onu yerdən qaldıran ilk insanı heç vaxt unutmur. Bəlkə də, unudulmamaq üçün hədəfim müəllim olmaqdır.. nə bilim :)

3.     Ən cox itirməkdən qorxdunuz şey nə və ya nələrdir?
 -İtirməyə məhkum olduğumuz şeyləri (insanlar, iş, həyat və s.), itirib də geri qaytara biləcəyimiz şeyləri (sevinc, inam, ümid, arzular, bəxt üzüyü və s.) itirməkdən heç qorxmuram. Yalnız bir şeyin yoxluğu məni çox qorxudur. Onu itirdikdən sonra itirməyə heç nəyin qalmır – o da ürəyimin, düşüncə və əməllərimin allahıdır, yəni vicdanım.  

4.     Nəyə görə könüllü olaraq ictimai fəaliyyət göstərirsən?
 -İctimai sektor olmasın, istənilən məsələdə kömək edəndə insan itmir, itirmir, əməyi də itirilmir. Əksinə, nələrisə paylaşdıqca artır, artırır da. Könüllü iş elədir ki, ora ürək qoyursan. Ürəyini qoyduğun yeri də gözün kimi qoruyursan. İndi siyasi, ictimai, sosial və s. kimi sahələrdə o qədər problemlər, o qədər qarmaqarışıqlıq, dağınıqlıq var ki. Hansısa vasitə ilə 1% olsa belə, məsələlərin həllinə kömək etməyin sosial məsuliyyətin, vətəndaşlıq borcundur. O yerdə ki, öz maraqların ictimai maraqları üstələyir, deməli, sənin rüşvətxordan heç bir fərqin yoxdur.

5.     Qadını seksi göstərən detallar hansılardır?
 - Yəqin ki, çoxluq - dodaqlar, sinə, yançaq və düz ayaq deyər. Mənə görə - incə üz quruluşu, fındıq burun, nazik dodaq, arıq bədən, bir adamın əli boyda sifət, bapbalaca əl, sərçənin ürəyi kimi döyünən ürək, ağıl və istedad. Anladınız yəqin, söhbət məndən gedir :)

6.     Yatmamışdan öncə tavana baxıb ən çox nələri düşünürsən?
 -Bu barədə bir dəfə facebook`da status yazmışdım. Status belə idi: “Belə yerdə deyirlər ki, yüngülü başını yastığa qoyana qədərdi. Gözlər ki tavana dikildi, yalnızlıq ondan sonra başlayır. Hər bir insan tamamlanmalıdır – kimisi kitabın, kimisi siqaretin, kimisi dayanacağın, kimisi gün doğumunun köməyi ilə. Uzatdıqca uzanacaq bu siyahı. Tavana baxıb düşünürəm ki, bəs kimlər və ya nələr nöqtədə tamamlanacaq. Sonra da yuxulayıram..

7.     Sizə qarşı edilmiş ən çox sevdiyiniz təklif nədir?
      -Çörək növbəsi olan vaxtlardı. Söhbət gedir 1994-cü ildən. Yaşca da, ağılca da, fiziki göstəricilər baxımından da balaca olduğuma görə, növbədə məni həmişə geri-geri atırdılar. Ya dünənki çörəklə gedirdim evə, ya da yanıq, quru çörəklə. Anam da hirslənirdi. Bir dəfə bir kişi gördü ki, məni yerə geri-geri atırlar. Gözlərimi də belə iri-iri açıb, yavaş-yavaş boşalan çörək piştaxtalarına baxıram və ağlayıram – dedi ki, verim yerimi sənə? Mənə hələ belə gözəl yer göstərən olmamışdı. Yadıma gəlmir ki, o yer kimi kiminsə təklifi ürəyimdə, bax, beləcə yer eləsin.

8. Niyə oğlanlar ayrıldıqları qızlar haqqında sonralar pis, ədəbiz fikirlər yürüdürlər?
  - Ərəblərdə maraqlı atalar sözü var. Deyilir ki, kimisə əxlaqsızlıqda ittiham edən əxlaqca məhv olan biridir. Ona görə bu yerdə susuram. İkincisi, həmişə deyirəm ki, nələrisə yaşamamış kiminsə yerinə özünü qoymaq və hansısa fikir söyləmək bərbərin Ərdoğandan danışması, qatıq satanın İranın “məhv edilməsi” planlarını müzakirə etməsi qədər boş və mənasızdır. Ümumi bir şey deyəcəm, itirəndən sonra kəmərimizi bərkidib, başqasını qurşaqdan aşağı vurmaq əsrlərin süzgəcindən keçib bu günümüzə qədər gəlib çıxan ənənəmizdir. Onun qədəmlərinə qurban :))

9. Uşaq vaxtı dostlarınız tərəfindən verilmiş təxəllüsünüz nə idi? İndi də varsa, deyin.
 - Dostlar da, evdəkilər də mənə tez-tez nərçə-sərçə, ya da nöqtə deyirdilər.Təxəllüs götürməyin vaxtı çatanda, düşündüm ki, hansını dövriyyəyə buraxsam, yaxşı çıxar. Dedim, Nərmin Sərçə nəsə yaxşı səslənmir, Nöqtə olsun. Anam hərdən məni “doğzanqurdu” çağırırdı. Deyirdi ki, elə-beləsindən deyiləm. Mal poxunun içindən çıxmışam. Ona görə də rəngim belə qaradı, özüm də belə çəlimsiz.

10.   Kişilərin vücudunda sizi cəzb edən yer    harasıdır?

1) Bilək – güclü və qalın olmalıdır.  2) Əl – iri olmalıdır; əllərim kiminsə əlinin içində itəndə zövq alıram. 3) Saqqal. Nə qədər çirkin olursa, olsun  -  saqqalı varsa, kişi diqqətimdədir. 

11.   Adətən gün ərzində neçə manat pul xərcləyirsiniz? Və nələrə?
      1) 40 qəpik – metroda gediş haqqı  2) 30  qəpik - çörək 3) 40 qəpik - ayran 4) 1.20 qəpik - badımcan kürüsü. Ümumi: 2 manat 30 qəpik. Arada dostlarla oturanda xərclənən pulu saymıram. Günlük xərclərimin içinə siqaret pulunu da əlavə edərdim, amma  artıq siqareti atmışam. Uraaaa :))

12. Niyə bütün qadınlar gəlinlik geyinmək,uşaq sahibi olmaq istəyirlər?
 -Həqiqətən, mən də başa düşmürəm bu qadınları. Niyə, görəsən?! Evliliyə qarşıyam, özü də kəskin şəkildə. Amma uşaqla bağlı bir arzum var ee:
      İstəyirəm ki, özümdən kiçik qardaşım olsun, onu oğlum kimi saxlayım. Nə bilim, məktəbə aparmaq, ayaqqabılarının bağını bağlamaq, bulku almaq, o yesin mən onun yeməyinə baxım - mənə davalarından danışsın, ilk sevgisindən - yanaqları qızarsın, futboldan danışsın - necə qol vurmağını əllərini sağa-sola atmaqla, belə gözünü iri açıb danışsın, danışsın. mən də sakitcə qulaq asım və s. Ürəyim istəyir, həm də çox.

13.   Bu günə kimi sizə edilən ən iyrənc təklif?
         - II kursda oxuyurduq. Sərbəst mövzu vermişdilər işləməyə. Mənə bomjlarla bağlı reportaj hazırlamaq tapşırıldı. Yeri gəlmişkən, Slavyan Universitetinin Jurnalistika fakültəsini bitirmişəm. O vaxtlar vağzal təmir olunmamışdı. Bomjlar gözləmə zalında skamyalara uzanırdılar. Nəsə, axşam saat 10-dan gecə 4-ə işləmişə kimi onların arasında qaldım. Xalam da o vaxtlar qalırdı Heydər Əliyev adına Sarayın yanında. Məsafə elə də uzaq deyildi. Nəsə, mən vağzaldan saraya tərəf düşürdüm ki, Heydər Parkının düz yanında patrul maşını saxladı. Dedi, neçəyə çıxırsan. Dedim ki, mənim yaşım çatmır e, əmi. Saf-saf gəzən vaxtlarım idi. Dedi, yaxşı görək, 2 manatdan razılaşaq otur. Qorxumdan şalvarımı isladırdım, həqiqətən. Dilim ağzımda qurumuşdu. Yaxşı ki, xalamın əri çıxmışdı sarayın yanına. Məni gördü, yaxınlaşdı tez bizə. Yəni, an məsələsiydi. Bu, aldığım ən iyrənc təklifdi. Əsası, ən iyrənc insandan aldığım təklifdi. Yeri gəlmişkən, düşünürəm ki, çıxanlardan olsaydım, qiymətimi baha edərdim )))    

14.     Ən çox işlətdiyiniz söyüş?
 - Söyüş söymürəm. Bir ara öyrənirdim, amma istifadəsi ruhuma ziddir. Söyə bilənlərə də yaxşı baxıram, belə trapesvari.

15.    Mikroba da mikrob bulaşar?
 -   Elə sual verirsiniz, belə çox gülməli! (c)

16.     Gələcəkdə qayınananıza necə xitab etməyi düşünürsünüz?
         -  Üfiqdə evlilik görünmür. Ona görə də şərt budaq cümləsində yazıb, işləri korlamayım. + məncə, hər kəs və hər şey öz adı ilə çağrılmalıdır.

17.    Fahişəlik sənətdirmi ?
 - Qadının fahişəliyi “incə” sənətdir. Burada da hadisələr iki istiqamətdə gedir: pərdə arxasında və pərdə önündə. Amma adət etdiyimiz tamaşalardakı kimi sənə sonda gül verilmir, alqışlanmırsan da.
İnsanın fahişəliyi isə ilahi ədalətsizliyin göndərdiyi vergidi – bu isə dəhşət bir şeydi.

18.   Əlinizdə imkan olsaydı, kişilərdə hansı cəhəti dəyişərdiniz?
         -  Kişi yox, insanda dəyişdirilməsi lazım olan cəhətlər var. Bu da ki, əbədi, əzəli, bəşəri problemlərdi. Bir cavablıq deyil.
  19. Səncə, mən sənin haqqında nələr düşünürəm?
 “Bu divarın yenidən aktiv olması, məni hal-hazırda çox sevindirdi.
Tanışlığımızdan bəri səninlə olan xoş münasibətimiz gözümün önündən film kimi  gəldi, keçdi. Sonda bir daha agah oldum ki, sən doğrudan da çox gözəl insansan. İnsanlığın və sahib olduğun o qızıl qəlbin qarşısında baş əyir, səni çox istədiyimi bir daha vurğulamaq istərdim ..”.  Azər Aydın 
http://azikaydin.tumblr.com/post/13868499216/ayd-n-dusunc

30.11.2011

.nöqtəyə.


Bir  otaqdır,
yanağıma sığal çəkən
göz yaşlarım.

Bir otaqdır,
ürəyimin üsyanına qıfıl vuran
dodaqlarım.

Bir otaqdır,
səni sənsiz səsləndirən 
nəfəsimlə qucduğum diz.

Bir otaqdır,
ulduzlara həsrət qalan gecələri
gizlətməkçün solğun bəniz.

Bir otaqdır,
məhv etdiyin illərimə
qanad verən biləklərim.

Bir otaqdır,
dünənimi basdırmaqçün
arzularım, diləklərim.

Ən sevimli otağımdır,
kiçik əldə qazdırdığım
ovuc adlı böyük tabut.

Bir damla yaş
sığdırırkən həyatımı
bu tabuta,
Sual verdim öz-özümə:
“Omu böyük?
 bəlkə, məndən geri qalan
həyatımdır belə kiçik?”.

Deyirlər ki, bəxtəvərdir, həm də varlı
Çoxdur belə otaqları
bu çəlimsiz bədənində.

Düşünmürlər,
"imarətin" yeri dardır ürəyimdə.

Neyləsin ki,
döyülməyir qapıları
"nöqtə" adlı otağımın.


Sönür nuru həsrətilə 
hey gecikən qonağımın.

28.11.2011

.Gecələrə.


Səhərləri ürəyində
 axsaq, qara it uluyur
Acıyıb yalnızlığıma
Kəsik quyruğun buluyur
Bu şəhərin gecələri

Zülməti köksümü
dağıdıb, çıxır.
allaha duamı 
tavana sıxır 
gözümdən kirpiyi
dizüstə yıxır
Bu şəhərin gecələri.
--
Taleyi səmirsiz
 önünə qatır,
  Döngəyə burdurur, 
 dalana atır.
Qarğış qorxusundan 
dilimdə yatır
Bu şəhərin gecələri.


Şeirdən, misradan 
inciyir, küsür
Kefli kölgəsinə 
qısılır, susur
İnsanın dərdini 
özündən asır
Bu şəhərin gecələri

24.11.2011

ImagineDialogue 2011 // I am Peaced!

Bu videonu ImagineDialogue 2011 proqramı çərçivəsində hazırladıq. Proqramın məqsədi münaqişə şəraitində yaşayan dövlətlərin gəncləri arasında dialoq mədəniyyətini formalaşdırmaqdır. Ermənistan-Azərbaycan gəncləri üçün təşkil edilən layihədə bizim komanda 6-cı buraxılış idi. Bu video çarxı hazırlamaqla biz hər iki tərəfə belə bir mesaj verdik: "İnsanı ittiham edənə qədər, onu tanımaq mümkün deyil". Müharibəni isə rəhbərlərə məxsusdur, xalqa deyil. 
İşin üzə çıxmasında Azərbaycan team`indən: Gülarə Əzimzadəyə, Arzu Qeybullayevaya, Məryəm Cabbarovaya, Olqa Breqvadzeyə, Ali Reşə vəə özümə təşəkkür düşür. İdeya da  bizim komandanın idi :). Qonşularımızdan isə Maria Karpetyan, Sasun Kaçataryan, Veronika Aghajanyan, Phil, Ana, Gayane, Nikolay, eləcə də bitərəf dostumuz amerikalı Chris sağ olsun :))






23.10.2011

Ünvansız

        Salam. Sözüm sənədir, ay hava. Bəlkə, bu gün başıma gəlməyin bir işə yarasın?! Deyirəm, elə mənim kimi havadan-sudan danışa-danışa havada qalmağa meylimiz artıb. Sözü də havaya atırıq. Götürən götürür. Sözümüzə əli çatmayanlarsa deyir ki, dedikləriniz iylənib, çoooox havadadır. Sıralarımızda azadlığını göydə görüb, havaya uçmaq istəyənləri də tapıldı. Havayıdır elə bil. Nəsə bu günlərdə də hamımızın ağlı bir qarış havadadır. 
      Salam. Sözüm sizədir, Bakı vitrinləri. Sizdəki manikenlərlə aramızdakı fərqi düşündüm. Tapmadım. İtirdiyimiz nəyi tapmışıq ki. Baxırıq bir-birimizin paltarına – sizdəkilərə baxdığımız kimi. Bir-birimizi paltarsız görəndə də daha təəccüblənmirik - sizdəkiləri paltarsız gördüyümüz kimi. Endirimlərin cib oxşayır, bizim “endirimlərimiz” isə göz. Siz qiymət endirəndə, biz hər fəsilə uyğun “ideologiya”, “-izm”lər endiririk virtual döyüşlərimizdə. Hər “ağamız”a uyğun bayrağımızı endiririk akrobatik hərəkətlərlə - hər şeyə “baş üstə” deyərək. Yox bir, qulaqdibi, qurşaqaltı, əlüstü. Enənləri nə badə qaldıraq haaaaa... İstəsək belə, alınmayacaq. Gözlərimizə enən pərdə çətin ki qalxa. Sənə min rəhmət, Ay Rəsulzadə. Görsəydin, qaldırdıqlarını necə endiriblər. Görə bilməzsən... Unutmuşdum, - unutmuşdum ki, daha şəklin yoxdur divarlarda – onu da endiriblər. 
     Bəlkə, sənə yazım bu məktubu, ay zərf. Həəə, elə sənə! Bizi nələrlə doldurdularsa, səni də onlarla doldurduq. Görəsən, sən yazsaydın, kimə ünvanlanardı ünvansız məktubların? Anaların əllərini, yarımçıq arzuları, boş küçələri, necə, yazmaq istəyərdənmi 4 fəsildə? Yazmaq istəyərdinmi allaha məktubunda anasının qırışlarını dəniz dalğalarına oxşadan 6 yaşlı oğlanı? Bəs, gülə həsrət şəhid məzarı üçün yer tapılardımı sətirlərində? Yaxşı, birdən itsəydin, nə edərdin? Ünvana çatmayanda, necə, ünvansızmı olardın mənim bu məktubım kimi? Ya da itirdiyim pərimin itmiş ilhamı kimi...  

22.10.2011

Yanılmışam

Dünya bildim gözlərini

 Yanılmışam..

Nöqtə boyda bir bəbəyi

Aldanıb da, səfeh kimi

Necə bir dünya sanmışam?!

-  
Neçə ümid bağlanmışdı,

Ayrılıqlar dağlanmışdı,

bir ürək də ağlamışdı

o dünyada

Yanılmışam..
- 

Uzaqlaşıb gecələrdən

Kirpiyinə sığınmışdım.

Pisliklərdən, yalanlardan

Saf qəlbimlə

Mən onlara qısılmışdım

O dünyada.

Yanılmışam..
-

Parça-parça sabahımı

Ümidli şəfəq altında

Gözlərində görüb, susub

Axı, niyə bu günümə alçalmışam?

İndi susur qara gözlər,

Qara daşa baxıb, susur.

Aldanışlar

nöqtə boyda o dünyada

dayanmışdır.



Bir ümid də kirpiyindən

cani təki asılmışdır.

Yanılmışam...



21.10.2011

Bir nəfəslik şeir

Yazdan yazan şairlərin
unutduğu qar dənəsi
 əriyirsən dodağımda.
Soyuq,kobud qələmimin
Ağ vərəqdə məngənəsi
Əzilirsən, dağılırsan,
 Yox olursan sorağımda.
Dolaşdıqca fikirlərin
Suya həsrət balıq təki
çırpınırsan, boğulursan
Fərqin nə ki adi günlə

Batıb yenə doğulursan.

03.10.2011

3.10.2011

Bu gün nə oldu?
  1.    03.10.1987.. və tanrı Nərmin Nöqtəni yaratdı.
  2.     FB-də çoxlu təbriklər aldım, neçəsi səmimi, neçəsi xala-xətrin qalmasın deyə təbrik edib bilmirəm, amma əminəm ki “yaxşı ki, fb-nin doğum günləri təqvimi var” deyənlər az deyil.
  3.  Günüm həbs xəbərinə görə qara oldu. İctimai asayişin pozulması, yəni limonsatanın vedrəsinin aşırdılması, dəlləyin arvadının Nizami küçəsində gəzmək planının baş tutmaması, yaxın ərazidəki köşkdən qəzetin birinin itməsi, polis maşınının içəridən əliyalın mitinqçilər (2 aprel – 11 mart) tərəfindən deşik-deşik edilməsi. 
      Cəzası:  Arif Hacılı, Tural Abbaslı, Məhəmməd Məcidli - 2,5 il, Fuad Qəhrəmanlı 1 il şərti olmaqla azadlıqdan məhrum edildilər.
      Əvəzində: Məhkəmənin qərarına etiraz olaraq yazıçı Əli Əkbər, Seymur Baycan Elnur Astanbəyli Müsavat Partiyasına üzv olublar.


      4.  Günay Babazadə ( ilk iş günüydü deyə, yaman sevincliydi), Solmaz Babayeva (bacısı), Leyla Oktay, Perviz Süleyman (ürəkdi o)  və bir də auuuuu Orxan Rasimoğlu, “50 qəpikƏ də oturduq, 10 azn-lik çay içdik, Solmazın aldığı tortla.

            Kefim hələ də açılmayıb. İndi məlum olub ki, günorta həbs xəbəri alanda 2 il 6 ay = 2.5il bərabərliyini unudaraq dostlardan birinə demişəm ki, niyə 2.5 il, axı Turxan 2 il 6 ay deyib?! Bu gün başa düşdüm ki,  yüzölçbirbiçsonradanış təcili işə düşməlidir və ən əsası, tələsməmək, diqqətli olmaq lazımdır.
            Anam və atam məni təbrik eləmədi. Dedim mən pis övladam, bunlara nə gəlib. Yəni heç ol masa, belə bir gündə yox. İndi getdim ki su içməyə, açıb görürəm ki, soyuducuda tort var. Valideyn başqa şeydi – nə qədər özümüzü dartsaq da.
          Dartmaq demiş, sabah da Kaktus gəlir. Məclisi-üns onun həsrətindədi.


28.09.2011

BAKI İSLAMIN PAYTAXTI

Bakı İslamın paytaxtı,

Onda mən də olum molla.

Verim lütdənmiş Fatihə

Açıq qıça, açıq qola.

Fahişə ruhun Sarayında,

Yataq bədən harayında.

Ağacaltı, "skamya"üstü

Öpüşləri, güləşləri,

Qadınların evlər yıxan pıçıltısın,

Donuz kimi gülüşlərin

Gizlədim hicab altında?



Toyxanalar minarəli,

Səcdəgah da fəvvarəli.

Nə fərqi var, Allahşükür, ya da Əli,

Əsas odur, o da tıxır

Xalqa haram,

Ona halal sosiskanı, kolbasanı.

Xalqın iylənmiş beyninə

Soxur yaşıl bayraq altda

Yumşaq qeyrət fəndlərini,

"Hədis"ini, "Quran"ını.

Satdılar bir dığa üçün

Min qadının namusunu, qeyrətini;

Oxudular: "Bəlkə, çıxaraq bayraqdan onun yaşıl hissəsini?!"

İndi namazın vaxtıdır,

Kar dindarlar,

Eşidirsiz, azanımın gur səsini???
                                                                                       
MÜƏLLİF: NƏRMİN NÖQTƏ

30.03.2011

Sevgilim Fiqo

      Həmin il çox hadisələrlə yadda qaldı. Vladimir Putin prezident seçildi; Yaxın Şərqə “topatan” yeni kuryerin də adı açıqlandı: okeanın o tayından - “balaca” Corc Buş. Əvvəlcədən proqnozlaşdırılması mümkün olmayan zəlzələ də “Bakı”nı yaxınlaşdırdı. Məsələn, mən qapı qonşumu tanıdım. Üstəlik, Bakını bir il doyuzduracaq şayiələr də buraxıldı. Dedilər ki, paytaxtın arxitekturasını “çatladan”, Xəzərin dibində keçirilən nüvə silahı təcrübəsidi. Beləliklə, əsrin şayiəsi də təsdiqlənmişdi. Hələ onda Heydər Əliyev sağdı, “Əkizlər”in dağıdılmasına da bir il vardı. Ergenekon da heç başlamamışdı…
      Fikirləşəndə, göstərilən illə (red. ili yazmağı unutdum – 2000) bağlı o qədər hadisəni xatırlamaq olar ki və bir də “bııııy, hə yeeeee, yadımdadı..” cümləsini geninə-boluna istifadə etmək. Maraqlıdır, görəsən, ən azı siyasət qədər maraqlı olan, ən azı özü siyasət olan futbolda baş verən və ilin futbol qalmaqalı titulunu qazanan “o hadisə” neçəmizin yadında qalıb?

11 il əvvəl

      Qızlar deyirdilər ki, mən özümü oğlanlara göstərmək üçün futbola baxıram. Onlar hardan bilərdilər ki, oğlanlara görə yox,  tərpənmədən gözümü ekrana məhz Luis Fiqoya görə zilləyirəm. Təsəvvür edin, top ekranda sağdadır, Fiqo da solda. Əmin olun ki, başqarışıq bütün bədənim sola çevrilirdi. O, mənim ilk əcnəbi platonik sevgim (özlüyümdə ona sevgilim deyirdim), şərəfini qoruduğu komandanın (“Barselona”) isə ilk əcnəbi kapitanı idi. Ağlıma gətirməzdim ki, həvəslə baxdığım hind filmləri bir gün axırıma çıxacaq... Necə? Məsələn, hər dəfə oyunlara baxanda xəyallar qururdum; mən Barselonaya gedəcəm,  oyunlardan birinə bilet alacam. Böyük ekranda birdən məni göstərəcəklər. Mən göz süzdürəcəm. Fiqo meydanda top dalınca qaçanda təsadüfən ekrana baxacaq. Məni görəcək. Məni tapdıracaq və evlənəcəyik. Gələcəyim Barselonasız mümkün deyildi..
       Ta ki, Luis Fiqo 37 milyon funt strelinqə xəyallarımın şəhərinin komandasını “Kral klubu”na satana qədər..


Satdı, ya satıldı?
 
       Futbolla uzaqdan - yaxından əlaqəsi olan hər kəs bilir ki, bəzi qrup insanlar üçün futbol adi oyundan daha artıqdır. Necə deyim, balıq susuz, prezident kürsüsüz, Akif dayı araqsız öz mənasını, mənini itirdiyi kimi, onlar da futbolsuz özünü ifadəni itirirlər. Kataloniyalılar üçün “Barsa”  onların mahiyyəti idi.      
Hadisələrə belə baxaq: İspaniyanın daxilində gedən vətəndaş müharibəsi; kataloniyalılara qarşı milli kimliklərini unutdurmaq cəhdləri - katalon dilinin istifadəsinin qadağan edilməsi; generelissimusun onları təmsil edən “Barselona” komandasına qarşı “Real Madrid”i yaratması.. Üstəlik, “Barsa”nın adının katalon dilindən (“Football Club Barcelona”) təhqir əlaməti olaraq, ispan dilinə (“Club de Football de Barcelona”) dəyişdirilməsi və kasanı daşdıran son damla: “Çamartin qalmaqalı”. Deməli, bu “Çamartin” Kral komandasının əvvəlki stadionunun adıymış. “Barsa” – “Real” arasında cavab oyunu keçiriləcəkmiş. Oyundan 20 dəqiqə əvvəl “Barsa”lıların soyunub-geyinmə otağına kim girsə yaxşıdır? – dövlət təhlükəsizliyi idarəsinin rəhbəri. Girib deyir ki, bəs uşaqlar, “Real”ı udursunuz, udun ee, amma canınıza da yazığınız gəlsin. Bax, elə eləməyin ki, bu sizin son oyununuz olsun. Beləcə, “Barsa” 1:11 hesabıyla “Real Madrid”ə məğlub olur.     
      Sözümün canı odur ki, hələ taa qədimdən “Barsa” – “Real” arasında gizli müharibə gedib. “Barsa” isə ulduz yığını komandasından fərqli olaraq, həmişə biz necə deyirik, namusla, şərəflə özlərini müdafiə ediblər. “Daydaysız” komandanı yarım milyon dollar artıq verdiyinə görə, “Real Madrid”ə dəyişməsi Fiqoya baha - başa oturdu. Birincisi! o, məni itirdi. (13 yaşımda belə düşünürdümJ ). İkincisi! o, satqın damğasını yedi. Üçüncüsü! o, hər dəfə oyuna çıxanda ünvanına təhqirlər səsləndi, üstünə tüpürcəklər yağdırdılar, nə bilim, donuz başı onun başını əvəzlədi, katalon bayrağı üzünə çırpıldı. Bir sözlə, Rikardo Zamora Martines, Xosep Samityer Vilyalta, Şuster, Ronaldo, Laudrup – onların sırasında artıq “satqın” Fiqo da vardı...
       Yadınızdadırsa, ən azı, o hər kəsin önündə “Barsa”nı tərk etməyəcəyini, bu komandanı qoyub getsə, onların gözünə baxa bilməyəcəyini demişdi. Bir gün sonra o artıq “Real Madrid”lə müqavilə imzalayırdı... Dostlarımsa mənim yanımda ilk məhəbbətimi ələ salırdılar – “Kişi tüpürdüyünü yalamaz. o kişi döyül!”.
          Bilmirəm, kataloniyalılar  üstündən 11 il keçsə də, Fiqonun 5 illik fəaliyyətindən sonra verdiyi bu qərarı unuda bildilər, ya yox. Azarkeşlər isə, deyəsən, hər şeyi unutmuşdular. 100 ən yaxşı futbolçu siyahısına adını yazdıran, dəfələrlə İtaliya, İspaniya və Portuqaliyada ilin futbolçusu olan, Avropanın ən yaxşı futbolçusu ünvanını qazanan Fiqo 2009-cu ildə son oyununu oynadı. “İnter” və “Atlanta” arasında keçirilən oyunun 42-ci dəqiqəsində kapitan Fiqo əvəzləndi. Oyun bir neçə dəqiqəlik dayandırıldı. Rəqib komandanın oyunçuları bir cərgədə dayanıb onu alqışlarla meydandan yola saldılar..
        11 il əvvəl olduğu kimi mənim gözüm bu dəfə də ekranın sağdaydı. Ehtiyat oyunçular skamyasında əyləşən Fiqoda. O, məyusdu, bir az da kədərli.. oyunun sonuna qədər də gözümü ekranın sağ tərəfindən çəkmədim. Elə istəyirdim ki, orada olum. Birdən böyük ekranda məni göstərsinlər. Mən də əlimdə plakat tutum: “Fiqo, səni meydanda sevirəm”. O da bunu görsün, arvadını, uşağını atıb mənlə evlənsin. Demişdim axı, hind filmləri nə vaxtsa axırıma çıxacaq... ya da... Bilirsiniz, çox əvəzləmələr ola bilər - tək 42-ci yox, həyatımızın istənilən dəqiqəsində. Amma əvəzlənməyən bir şey var – o da ilk məhəbbətdir... o da Fiqodur!
P.S. 6 yaşına kimi Luis Fiqo gəzə bilmirmiş. Amma bu onun futbol oynamasına mane olmadı...
http://premyerliqa.az/?goal=articles&id=32

                                    müəllif: Nərmin Nöqtə 

26.03.2011

Kim uduzdu, kim uddu?

      6-7 yaşım olardı. Hələ onda atam“evcik-evcik” oyununda cavanlıq şəkillərindən birinin üstünə qələmlə hücuma keçdiyimi görməsəydi, gəlib onu əlimdən alıb, şəklə baxa-baxa “atan Maradona olub ee” deməsəydi,yəqin ki, bu gün futbolla yaxından-uzaqdan heç bir əlaqəm olmazdı. Açığı, 4 dünya çempionatı görmüş, hələ üstəlik, XX əsrin 3-cüsü olan "argentinalı atamın" mövcudluğu məni sevindirirdi. Uşaq sadəlövhlüyümün “barıtını çox elədiyimdəndir” ki, ekranda o tərəfə, bu tərəfə qaçan “mavi şortikli kişi”nin evdə məndən 5-6 addım arxada oturan atamla eyni adam olduğunu düşünürdüm. Həə, bir də.. fikirləşirdim ki, futbol sadəcə oyundu..
      Deyim ki, atamın Maradona olmadığını başa düşmək elə də çox vaxtımı almadı. Bax, amma futbolun sadəcə oyun olmadığını görmək üçün uzatma dəqiqələrinə qədər getməli oldum. Ehtiyat oyunçular skamyasında gözləyən reallığı oyuna buraxandan sonra özümdə bərkitdiyim “taktika”lar yavaş-yavaş dağıldı. Başa düşdüm ki, “adı olub, özü olmayanlar” cərgəsinə daxil edilən futbolumuza “siz qapımıza bacardığınız qədər qol vurursunuz, biz isə sizin qapıya istədiyimiz qədər” ifadəsinin yaraşdırılması xeyirə yozulmamalıdır. Dedim, bəlkə, elə bu cür yozumlardandı ki, qalib gələn Azərbaycan, qol vuran banqladeşli olur?!
       Söz qalibiyyətdən düşmüşkən, bu yaxınlarda (red. müsəlmənın "bu yaxını") Bakı sevinc içində idi. Birlik Kubokunun ¼ oyunlarında paytaxtın “İnter” klubu Ermənistanın “Mika” komandasını 4:0 hesabı ilə “darmadağın”etmişdi. Gözəl səslənirdi. Elə səsləndiyi qədər də gözəl görünürdü. Amma Primyer Liqa birincisinin Ermənistan dördüncüsünü məğlub etməsi, bu bir kənara, gözə kül üfürən Rusiyanın candərdi təşkil etdiyi Birlik Kuboku oyunlarına yalnız Azərbaycanın “ciddi” hazırlaşması 60 yaşlı kişinin 5 yaşlı uşağı “aşıq-aşıq” oyununda udub, “həriii, yes, yes” deməsinə oxşayır. Rusiya da özfəaliyyəti ilə UEFA-nın saçını oxşayır. Dünya futbolu isə get-gedə siyasətə oxşayır. Rusiya Gürcüstüna qoşun yeritdi, Gürcüstan da futbola siyasət - “böyük qardaş”ın acığına oyundan çıxdı. Azərbaycan da Ermənistandan Qarabağın “hayfı”nı çıxdı..

         Bax, elə bu cür – yavaş-yavaş siyasi ədavətdə olan dövlətlər də, elə ədavətsiz dövlətlərin siyasəti də futbolun axırına çıxdılar. Deyəsən, iddiam böyük səsləndi. Axı, futbol onsuz da lap əvvəldən, doğulduğu beşiyində - Britaniyada siyasi don geyinmişdi.  Hamımız bilirik ki, Şotlandiya, Uelsin və Şimali İrlandiya İngiltərinin tərkibində olan  ərazilərdir. Bəs, yaxşı, bilirsinizmi ki, bu "dövlətciklər"in meydanda göstərdikləri "klass" futbolun özü deyildi, sadəcə milli özünütəsdiq idi? Demə, hətta  kimimizin sino getdiyi, kimimizin uğrunda ailə dağıtdığımız, nə bilim qurbanı olduğumuz - Milan,İnter, Yuventus klubları da sağçıların və solçuların qurbanıdılar. Ya da götürək, Barselonanı. Axı, o da kataloniyalıların ŞƏRƏF komandasıdı.
       Elə Mussolini də futbolun başına ip salanlardan olub. Eşidəndə ki, o,1938-ci ildə keçirilmiş dünya çempionatında milli yığmaya “qızılı udmasanız, söz verirəm ki, hamınızı güllələyəcəm” deyib, təəccüblənmədim. Futbolda topla müharibə aparılırsa, italiya mafiyasının top qarşıq futbolu oynatmasından təbii nə ola bilər ki?!
       Oynatdıqları futbolçuların meydanda topu rəqibdən almağa cəhd etdikləri kimi, siyasətçilər də özlərini çox yox, bir az ələ alsaydılar, bəlkə də, hazırkı mənzərədən fərqli bir şey haqqında yazardım. Ona görə də bu gün mənim üçün futbolda “ədalətli oyun” axtarmaq “vicdanlı siyasətçi” ifadəsi qədər absurd görünür.
       Futbol “offside” vəziyyətində ola bilər. Oyun ki, hələ bitməyib. Əsası, ağ bayraq qaldırmayaq. Çünki futbol təslim olmağı sevmir.

                                                          MÜƏLLİF: NƏRMİN NÖQTƏ