Öyrəşmişəm

Öyrəşmişəm sənsizliyə,

Səni mənə xatırladan

Uğultulu səssizliyə.

Öyrəşmişəm,

Yazmayan sərt qələmimə,

Vərəqlərə məhkum olmuş

Güldüyüm tək ələmimə.

Öyrəşmişəm..

Bir zamanlar son ümidlə

Asimana qalxan əllər

İndi yerə enə bilib.

Ağ vərəqi

Özüm ilə qaralayan incə qələm

Susub, susub, yazdığını silə bilib.

Öyrəşmişəm,

Doğmalaşan hər yadıma,

Sevinc dolu fəryadıma.

İniliti, o xoş, şirin, amma sakit imdadıma.

Öyrəşmişəm..

Yaşadıqca ölürmüşəm,

Mən özümdən dönürmüşəm,

Bax, yandıqca sönürmüşəm.

————-

Çiynim yoxdur başım qoyub hey ağlayım,

Pay vermişəm onu sənə.

Səndən heç nə istəmirəm,

Boş otaqda tənha mənlə

Danışaraq, bil, çiyinsiz

Ağlamağa öyrəşmişəm.

Əllərini bərk-bərk tutan bu biləyi

Düz dibindəm kəsib atıb

Taleyimi şikəstliyə bağlamağa öyrəşmişəm.

Varla yoxun savaşına,

Bir sifətin min qaşına,

Ruhun yox olmuş daşına

Baxa-baxa,

Buza dönən ürəyimdə

Bir ümid də məhv etməyə,

Qatil olub, hakim olub

Öz-özümü əfv etməyə,

Öyrəşmişəm.

———–

Bir də sənə öyrəşmişəm,

Məni məndən almağına,

Məni mənsiz qoymağına,

Bir gündə min ölümünlə.

İki ayaq üzərində

Sınmış “əzimli” vicdanla

Qarşımda lal durmağına

Öyrəşmişəm..
                                   MÜƏLLİF: NƏRMİN NÖQTƏ